Stageverslag Black Arrows

De Black Arrows trokken afgelopen week op stage richting Raalte. Het verslag, geschreven door een meegereisde fan, bleef enkele dagen liggen, waarvoor excuses. Wij publiceren het alsnog.  

Black Arrows zetten ongeslagen reeks verder

Tijdens het gerenommeerde internationaal handbaltornooi in Raalte (Nederland) waren onze Belgische dames de beteren van Tsukuba Tokyo en het Nederlandse Borhave. Hierdoor zetten de dames hun ongeslagen reeks verder, na hun eerdere wedstrijden tegen Engeland, Luxemburg, Congo, Amerika. Europa, Azië, Afrika en de VS werden dus al overwonnen, nog enkel Oceanië en Antarctica en de cirkel is rond.

De Black Arrows hebben nog maar eens bewezen dat zij een “keigoed team” hebben, om heel wat plaatselijke Nederlandse toeschouwers te quoten. Het nationale team bestaat uit speelsters van quasi alle eerste nationale teams, aangevuld met enkele dames die in het buitenland spelen, en in de nog prille coaching van het nieuwe trainersduo Laurent Worm-Conny Schepers werd er al snel een hecht blok gesmeed. T1 Worm heeft zijn sporen verdiend in het Franse dameshandbal en T2 Schepers kent alle Belgische speelsters door en door, wat een ideale mix oplevert.

Het Japanse Tokyo was een grote onbekende maar in de eerdere wedstrijden had de Belgische bondscoach al kunnen zien dat dit een zeer beweeglijk en fysiek sterke ploeg is, met een balwisseling die veel weg had van een Zwitsers precisie-uurwerk. Voor hun eerste wedstrijd moesten onze dames dus al meteen top zijn en dat waren ze ook. In verdediging ging het slot er al direct op met een secure Sofie Nouwen als sleutel op de deur. Aanvallend waren onze dames verplicht om het tempo constant extra hoog te houden om de Duracell-speelsters uit Japan telkens een stap voor te zijn, en dit lukte hen de ganse wedstrijd door, ondanks de verschillende wissels die aan Belgische zijde doorgevoerd werden. De automatismen die verschillende speelsters meebrachten uit hun eigen ploeg werden optimaal benut en onze dames legen verschillende mooie combinaties op de mat, die zelfs de Nederlandse supporters – en die zijn toch heel wat gewend – tot verschillende “oohs” en “aahs” lieten verleiden. Op het einde van de eerste helft stond er dan ook een verdiende 6-punten voorsprong op het bord.

De tweede helft was een kopie van de eerste helft, met Clara Verschuuren die Sofie Nouwen in het doel kwam vervangen. Onze dames bleven vrank en vrij handballen, zonder eigenlijk ook maar één moment te verzwakken, wat in de vorige wedstrijden wel eens durfde te gebeuren. Zo werd de eerste tornooiwedstrijd dan ook verdiend gewonnen met 29-24.

Ondertussen was het al vrij laat geworden en hadden onze dames al uren voor de wedstrijd het laatste gegeten. Door een misverstand was de keuken in de Jeugdherberg al gesloten, maar daar draaide teambegeleider Laurens zijn hand niet voor om. “In no-time” zorgde hij er voor dat de speelsters nog een broodje – zonder kroket, maar iets gezonder – achter de kiezen konden steken voor het slapen gaan.

De wedstrijd van dag twee was tegen de Nederlandse eersteklasser Borhave, maar was pas gepland om 18.30 uur zodat er nog meer dan genoeg ruimte was voor een pittige voormiddagtraining en rust. Deze wedstrijd was tegen een totaal andere tegenstander dan tegen de aalvlugge Japanners; de Nederlanders moesten het meer hebben van kracht, gewicht en gestalte. Dit vroeg dan ook weer om een andere tactiek, vooral in verdediging waar de mouwen nog wat hoger moesten opgestroopt worden. Doelvrouwen voor deze wedstrijd waren Clara Verschuuren (eerste helft) en Joni Muys (tweede helft) en ook zij toonden de coach dat de keuze tussen de drie doelvrouwen voor hem nooit gemakkelijk zal zijn.

Voor wat betreft de veldspeelsters lijken er al een paar plaatsen ingevuld, maar ook hier blijft er een gezonde – en nodige – concurrentie, want ook bij deze tweede wedstrijd viel er geen enkele speelster door de mand. Van bij minuut één hielden de Belgen het gaspedaal volledig ingedrukt om dit niet meer los te laten. Er werd steeds snel vooruit naar doel gespeeld, zonder teveel heen- en weer breiwerk, zodat de tegenstander geen tijd kreeg om op adem te komen. Opnieuw kwam er heel veel gevaar vanop de beide hoeken, die dan ook vaak mooi vrijgespeeld werden met crosspasses.

Na twee dagen trainen zat er ook duidelijk nog geen sleet op de snelheid bij de tegenaanvallen. Borhave liet echter niet zomaar begaan en bleef gans de wedstrijd de Belgen in het vizier houden zodat de wedstrijd spannend bleef. Ondertussen mochten de enkele meegereisde Belgische supporters de lovende commentaren van het Nederlandse publiek in ontvangst nemen en het moet gezegd, dat doet wel iets met een mens, niet waar? Zo werd ook deze tweede wedstrijd winnend (27-22) afgesloten en kon iedereen met een goed gevoel de auto of minibus in voor nog een lange terugreis naar België.

2017 was mooi voor de Black Arrows en 2018 zal alleen nog maar mooier worden.

De #BlackArrows: Antonissen Nele, Boons Fien, Calu Sofie, De Smet Sara, Fonteyn Julie, Masrouki Monia, Muys Joni, Nelissen Dagmar, Nouwen Sofie, Racz Maureen, Smits Munia, Van Damme Mante, Van den Abeele Stefanie, Van Praet Imke, Verschuuren Clara, Verschuuren Marlies